به گزارش مجله خبری نگار،به خوبی شناخته شده است که یک اسپرم نابالغ توسط سیتوپلاسم که یک مایع ژلاتینی است، احاطه شده است. برای سادهتر شدن، باید آن سیتوپلاسم را قبل از رها شدن اسپرمهای بالغ از سلولهای سرتولی که آنها را ایجاد کرده اند، در فرآیندی به نام اسپرم سازی دور انداخت. اگرچه فرآیند ریختن سیتوپلاسم اسپرماتید در مطالعات قبلی مشاهده شده است، مکانیسمهای مولکولی زیربنای آن نامشخص است.
در داخل یک سلول زایا که به تخمک یا اسپرم تبدیل میشود، ساختارهای کوچک بدون غشاء و غنی از آر انای وجود دارد که نواج (nuage) نامیده میشود. تصور میشود که نواج برای تخصصی شدن سلولهای زایا ضروری است و با یک ژن کدکننده پروتئین در تولید اسپرم ترکیب میشود.
در این راستا، محققان دانشگاه اوزاکا در ژاپن بررسی کردند که چگونه استفاده از سیستم توالی یابی CRISPR برای حذف کل توالی کدگذاری پروتئین کیناز بیضه در موشها بر شکل اسپرمهایی که تولید میکنند تأثیر میگذارد.
کیسوکه شیمادا (Keisuke Shimada) یکی از محققان این مطالعه گفت: با استفاده از فناوری ویرایش ژنوم، ما یک مدل موش را توسعه دادیم که در آن پروتئین کیناز بیضه مختل شده است. ما متوجه شدیم که اسپرمهای موشهایی که در آنها پروتئین کیناز مختل شده بود، نتوانستند شکل سادهای ایجاد کنند که منجر به ناباروری گونههای مذکر شد.
محققان دریافتند: اختلال در پروتئین کیناز بیضه به این معنی است که اسپرماتیدها دو نوع خاصی از نواجها را که شامل مشبک (RB) و کروماتید (CR) میشود را تولید نمیکنند. بدون این عوامل اسپرم موشها نمیتوانند سیتوپلاسم خود را به درستی دفع کنند و در نهایت منجر به مرگ سلولی میشود.
سوجین پارک (Soojin Park) پژوهشگر ارشد این مطالعه، گفت: نتایج تحقیقات ما نشان داد که تولید RB و CR به پروتئین کیناز بیضه وابسته است و پروتئین کیناز برای از بین بردن سیتوپلاسم و تطبیق شکل ساده و قورباغهای برای اسپرم مورد نیاز است.
محققان در پایان گفتند: مطالعات ما میتواند به درک ما از اسپرمسازی، تشخیص ژنتیکی ناباروری مردانه و درمان بیماران مبتلا به ناباروری کمک کند. همچنین اگر بتوانیم ترکیباتی را پیدا کنیم که مانع از اسپرم سازی شوند، احتمالا میتوانیم داروهای ضد بارداری مردانه تولید کنیم.